Problemy etniczne w Dżibuti na przestrzeni dziejów
Zapraszamy na kolejne Seminarium Afrykanistyczne współorganizowane przez IEiAK UW.
Na politycznej mapie świata jako samodzielny podmiot prawa międzynarodowego Dżibuti pojawiło się w 1977 roku na fali dekolonizacji w Afryce. Jego terytorium to obszar dawnej francuskiej kolonii, której w 1896 roku nadano nazwę Somali Francuskie (Côte française de Somalis), a w 1967 roku przemianowano ją na Francuskie Terytorium Afarów i Issów (Territoire français des Afars et des Issas). Jednak w epoce (przed)kolonialnej Afarowie i Issa nigdy nie stanowili jednorodnej wspólnoty ani pod względem etnicznym, ani politycznym. Obu etni nie zbliżyły też późniejsze doświadczenia okresu kolonialnego oraz wyznawany przez nie islam. Przeciwnie – od zawsze dzieliło je wiele: miały bowiem inny rodowód (etniczny), inne przypisanie kulturowe oraz odmienną budowę struktur społecznych, a także różne podejście do spuścizny dziedziczonej po przodkach, wreszcie język. Przez wieki wiedli podobny, koczowniczy tryb życia, trudniąc się pasterstwem wędrownym, na terenach określanych współcześnie jako Róg Afryki. Na ich koegzystencję w Dżibuti kładzie się cieniem odwieczny konfliktem o dostęp do terenów wypasu. W tym przypadku dawne waśnie (z nomadyzmem w tle) zamieniły się we współczesną scenerię ścierających się odmiennych wizji dalszego współżycia: autonomii i autokracji w obrębie jednego państwa i quasi narodu.
Dr Krystyna Kamińska: doktor nauk humanistycznych, absolwentka: pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego i kulturoznawstwa Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Studiów Podyplomowych Uniwersytetu Warszawskiego w zakresie Dydaktyki Języka Polskiego jako Języka Obcego. Doktorantka – Stacjonarnych Studiów Doktoranckich Nauk o Kulturze, Uniwersytet Wrocławski (2015-2022). Otwarty przewód doktorski: Nomadyzm w Afryce – między tradycją a nowoczesnością. Nowy Jedwabny Szlak a przeobrażenia społeczno-kulturowe w Dżibuti. Autorka artykułów z dziedziny kulturoznawstwa i antropologii kulturowej, w tym Das Verwischen der Spuren (Zacieranie śladów), w: Erlebte und erinnerte Geschichte. Deutsch-polnische Biographien (2014), „Being” in culture that is contemporary relations human being – world (2017), Jan Dybowski – zapomniany odkrywca Afryki (2017), Religijność Afarów – symbiotyczny związek islamu z religiami tradycyjnymi (2018), Dżibuti – chiński przyczółek w Rogu Afryki (2018), Pokłosie wojny algierskiej 1954-1962, czyli skrywana tajemnica legalizacji pobytu Harkis i ich rodzin we Francji (2019), Polska jako cel migracji Ukraińców a ich wizerunek w świadomości mieszkańców Mazowsza (2020). Członek Polskiego Towarzystwa Afrykanistycznego (PTAfr), Wolontariuszka w Afryce (Dżibuti 2019).